Potosi, Tupiza en Tarija
Door: Michael en Anneke
Blijf op de hoogte en volg Anneke
08 December 2012 | Bolivia, Tarija
Geen idee waar we moeten beginnen, zo veel hebben we afgelopen week meegemaakt. Bek af enallang niet meer in Potosí, maar later we daar maar wel beginnen. Potosí is een klein afgelegen stadje hoog in de bergen omringd door dor berglandschap. Potosí is bekend om zijn zilver mijnen. In 1545 werd het zilver in de mijnen ontdekt door de conquistadors vanuit Spanje. De Spanjaarden benutte deze zilvermijnen ter verrijking van het Spaanse koninkrijk. In de 17e eeuw kwam de helft van het Europese zilver vanuit deze mijnen, met als gevolg dat er in totaal meer dan 8 miljoen mensen gestorven zijn in de mijnen van Potosí. Deze mijnen met grote historische waarde wilde we daarom graag zien.
De 28e zijn we daarom vroeg opgestaan om de mijnen te bewonderen die nog steeds volop gebruikt worden. Het grootste deel van de zilver vloot is ondertussen geëxploiteerd, maar ze verdienen hun geld nog met het opgraven van verschillende mineralen, waaronder zilver. De mijnwerkers werken daar onder barmhartige omstandigheden die wij ook even hebben ervaren door onze tour door deze mijnen. Ze werken daar tussen de 8 en 16 uur per dag, zonder eten enkel op 96% vol. alcohol en coca-bladeren. Eten is vaak niet mogelijk door de grote hoeveelheden stof en giftige zwaveldampen. Desondanks was dit een geweldige ervaring, kruipend door de nauwe gangen die langzaam warmer en warmer werden, tot op een gegeven moment onze gids een schreeuw geeft en we allemaal zo snel mogelijk tegen de muur moeten gaan staan of de weg terug moeten, om de gigantisch zware langs vliegende karren te ontwijken die vol zitten met verschillende ertsen, mineralen en zilver. Uitgeput en blij om het daglicht te zien, kwamen we uiteindelijk een paar uur later uit de mijn.
Op onze rit door de mijnen zijn we een Belgisch (Franstalig) koppel tegen gekomen waar we vanaf daar mee verder zijn getrokken. ’s Middags zijn we na een snelle douche richting het (oude) munten museum van Bolivia gegaan. Tegenwoordig wordt dit muntenhuis niet meer gebruikt maar worden hun munten in Chili en andere landen gedrukt. Jammer want het hele gebouw inclusief de machines zijn nog in perfecte staat, dankzij de hoogte waarin Potosí zich bevindt. De origineel gebouwde muntmachines, ontwikkeld door Leonardo da Vinci, samen met de andere muntmachines gebruikt tussen de 16e en 20e eeuw staan hier nog paraat. Het was erg interessant om te zien hoe de geschiedenis van de munten zich in Potosí heeft ontwikkeld. Het was namelijk hier dat de eerste (zilver)munten geslagen werden.
29e hebben we er nog een dagje lagune aan vast geplakt. Dit hadden we als tip gekregen van onze guide op onze Incatrail in Sucre. Dit is een (niet erg toeristisch) meertje van tussen de 30 en 38 grageden vlak buiten Potosí omringd door natuur en bergen. Doordat het dichtbij het centrum van de aardkorst is blijft deze constant warm. De hele dag hebben we hier samen met Sophie en Hadrien (onze Belgische vrienden), heerlijk kunnen genieten. De volgende ochtend zijn we op doorreis zijn gegaan naar Tupiza, nog steeds Bolivia. We hadden plannen om naar Ulyuni te gaan, maar hebben dit omgegooid en zijn met Sophie en Hadrien verder gegaan. De tour naar Tupiza was een pracht, haha, puur Boliviaans. We waren zonder ontbijt op de bus gestapt. De 6 uur durende bustocht werd uiteindelijk 10 uur door twee lekke banden. Natuurlijk had deze bus geen twee reservebanden waardoor alle locals, nadat ze snel hun geld hadden terug gevraagd, snel in een langsrijdende truck klommen. Tegen de tijd dat wij bedachten dat het misschien wel handiger zou zijn om daar ook in te klimmen, reed deze truck al weg en bedacht de buschauffeur dat we wel met een lekke band door konden rijden als we allemaal aan de zelfde kant van de bus gingen zitten!! Zo reden we stapvoets, kilometer na kilometer verder en kwamen we uiteindelijk toch in een dropje aan waar ze de band konden vervangen en we gelukkig onze maagjes konden vullen. Gaar en opgelucht kwamen we uiteindelijk in Tupiza aan, waar we direct een tour geboekt hebben naar onder andere ‘de zout vlakte’, waar Bolivia zo bekend om is.
1 december vertrokken we met zijn vieren, de wijde natuur in, afgesloten van internet, telefoon en de rest van de wereld. Dit waren drukke dagen met volop indrukken. Uiteindelijk hebben we in 4 dagen 1200 kilometer off-road afgelegd. De dagen zaten vol met prachtige natuur, bergen, rivieren, laguna’s en uiteindelijk natuurlijk ‘salar de uyuni’, de zoutvlakte.. wat een pracht. Overal waar je kan kijken, zie je alleen maar zout. Je hebt het idee dat je over kilometers sneeuw rijdt maar als je je tong op de grond legt proef je de waarheid! Dit geeft je de mogelijkheid om prachtige foto’s te schieten vol met gezichtsbedrog. De laatste nacht sliepen we in het ‘zouthotel’, dat grotendeels van zout is gemaakt. ‘s Ochtends vertrokken we al om 5 uur om zon op te zien komen op deze vlakte, een prachtige ervaring! Hierna zijn we naar “cementerio de trenes” geweest. Dit zou in Nederland, ondenkbaar zijn. Tig afgedankte oude treinen, 1000den kilo’s staal in de middle of nowhere zomaar van de rails af laten rijden en daar laten staan. Nu een grote toeristische attractie geworden..
Vervolgens vervolgde we onze 5 uur durende terugreis richting Tupiza waar we ’s avonds gaar en vol van indrukken aankwamen. Voor 5 december hadden we nog een tocht te paard door de ‘grand canion’ (in het klein) op het programma staan.. wie had het ooit gehad over… eehmm.. niet plannen!! Toch ontzettend blij dat we het gedaan hebben al was de 5 uur durende tocht misschien iets te veel van het goede en hadden we het ook met 3 uur afgekund. Hoogst waarschijnlijk een iets prettigere ervaring geweest voor onze ow zo tere achterst die nu iet wat beurs was voor de 8 uur durende bustrip van 6 december, richting Tarija…
Het is nu 8 december en we zitten nog steeds in Tarija. Vandaag hebben we een prachtige Boliviaanse wijntour gedaan en zijn verreweg van nuchter terug gekomen. We vertrokken vanmorgen 9 uur richting de wijnvelden waar we overheerlijke rode en witte wijn hebben gedronken en de specialiteit van Bolivia, Singani ( een op een cognac gedestileerde, gemaakte wodka ) wat een alcohol percentage van 40 procent heeft. Natuurlijk niet te vergelijken met de 95% wat ze in Tupiza drinken maar wat 100% lekkerder is om te nuttigen.. Uiteindelijk hebben we heerlijk locaal gegeten met onze gids die de grootste verhalen had over zijn tijd dat hij de persoonlijke beveiliger van Sadam Hussein is geweest (in het Spaans). Jaja we gaan met zekerheid vooruit!!
We plakken er nog een paar rustige dagen in Turija aan vast waarna weer door zullen reizen naar Chili!
Tot snel lieve mensen!!
De 28e zijn we daarom vroeg opgestaan om de mijnen te bewonderen die nog steeds volop gebruikt worden. Het grootste deel van de zilver vloot is ondertussen geëxploiteerd, maar ze verdienen hun geld nog met het opgraven van verschillende mineralen, waaronder zilver. De mijnwerkers werken daar onder barmhartige omstandigheden die wij ook even hebben ervaren door onze tour door deze mijnen. Ze werken daar tussen de 8 en 16 uur per dag, zonder eten enkel op 96% vol. alcohol en coca-bladeren. Eten is vaak niet mogelijk door de grote hoeveelheden stof en giftige zwaveldampen. Desondanks was dit een geweldige ervaring, kruipend door de nauwe gangen die langzaam warmer en warmer werden, tot op een gegeven moment onze gids een schreeuw geeft en we allemaal zo snel mogelijk tegen de muur moeten gaan staan of de weg terug moeten, om de gigantisch zware langs vliegende karren te ontwijken die vol zitten met verschillende ertsen, mineralen en zilver. Uitgeput en blij om het daglicht te zien, kwamen we uiteindelijk een paar uur later uit de mijn.
Op onze rit door de mijnen zijn we een Belgisch (Franstalig) koppel tegen gekomen waar we vanaf daar mee verder zijn getrokken. ’s Middags zijn we na een snelle douche richting het (oude) munten museum van Bolivia gegaan. Tegenwoordig wordt dit muntenhuis niet meer gebruikt maar worden hun munten in Chili en andere landen gedrukt. Jammer want het hele gebouw inclusief de machines zijn nog in perfecte staat, dankzij de hoogte waarin Potosí zich bevindt. De origineel gebouwde muntmachines, ontwikkeld door Leonardo da Vinci, samen met de andere muntmachines gebruikt tussen de 16e en 20e eeuw staan hier nog paraat. Het was erg interessant om te zien hoe de geschiedenis van de munten zich in Potosí heeft ontwikkeld. Het was namelijk hier dat de eerste (zilver)munten geslagen werden.
29e hebben we er nog een dagje lagune aan vast geplakt. Dit hadden we als tip gekregen van onze guide op onze Incatrail in Sucre. Dit is een (niet erg toeristisch) meertje van tussen de 30 en 38 grageden vlak buiten Potosí omringd door natuur en bergen. Doordat het dichtbij het centrum van de aardkorst is blijft deze constant warm. De hele dag hebben we hier samen met Sophie en Hadrien (onze Belgische vrienden), heerlijk kunnen genieten. De volgende ochtend zijn we op doorreis zijn gegaan naar Tupiza, nog steeds Bolivia. We hadden plannen om naar Ulyuni te gaan, maar hebben dit omgegooid en zijn met Sophie en Hadrien verder gegaan. De tour naar Tupiza was een pracht, haha, puur Boliviaans. We waren zonder ontbijt op de bus gestapt. De 6 uur durende bustocht werd uiteindelijk 10 uur door twee lekke banden. Natuurlijk had deze bus geen twee reservebanden waardoor alle locals, nadat ze snel hun geld hadden terug gevraagd, snel in een langsrijdende truck klommen. Tegen de tijd dat wij bedachten dat het misschien wel handiger zou zijn om daar ook in te klimmen, reed deze truck al weg en bedacht de buschauffeur dat we wel met een lekke band door konden rijden als we allemaal aan de zelfde kant van de bus gingen zitten!! Zo reden we stapvoets, kilometer na kilometer verder en kwamen we uiteindelijk toch in een dropje aan waar ze de band konden vervangen en we gelukkig onze maagjes konden vullen. Gaar en opgelucht kwamen we uiteindelijk in Tupiza aan, waar we direct een tour geboekt hebben naar onder andere ‘de zout vlakte’, waar Bolivia zo bekend om is.
1 december vertrokken we met zijn vieren, de wijde natuur in, afgesloten van internet, telefoon en de rest van de wereld. Dit waren drukke dagen met volop indrukken. Uiteindelijk hebben we in 4 dagen 1200 kilometer off-road afgelegd. De dagen zaten vol met prachtige natuur, bergen, rivieren, laguna’s en uiteindelijk natuurlijk ‘salar de uyuni’, de zoutvlakte.. wat een pracht. Overal waar je kan kijken, zie je alleen maar zout. Je hebt het idee dat je over kilometers sneeuw rijdt maar als je je tong op de grond legt proef je de waarheid! Dit geeft je de mogelijkheid om prachtige foto’s te schieten vol met gezichtsbedrog. De laatste nacht sliepen we in het ‘zouthotel’, dat grotendeels van zout is gemaakt. ‘s Ochtends vertrokken we al om 5 uur om zon op te zien komen op deze vlakte, een prachtige ervaring! Hierna zijn we naar “cementerio de trenes” geweest. Dit zou in Nederland, ondenkbaar zijn. Tig afgedankte oude treinen, 1000den kilo’s staal in de middle of nowhere zomaar van de rails af laten rijden en daar laten staan. Nu een grote toeristische attractie geworden..
Vervolgens vervolgde we onze 5 uur durende terugreis richting Tupiza waar we ’s avonds gaar en vol van indrukken aankwamen. Voor 5 december hadden we nog een tocht te paard door de ‘grand canion’ (in het klein) op het programma staan.. wie had het ooit gehad over… eehmm.. niet plannen!! Toch ontzettend blij dat we het gedaan hebben al was de 5 uur durende tocht misschien iets te veel van het goede en hadden we het ook met 3 uur afgekund. Hoogst waarschijnlijk een iets prettigere ervaring geweest voor onze ow zo tere achterst die nu iet wat beurs was voor de 8 uur durende bustrip van 6 december, richting Tarija…
Het is nu 8 december en we zitten nog steeds in Tarija. Vandaag hebben we een prachtige Boliviaanse wijntour gedaan en zijn verreweg van nuchter terug gekomen. We vertrokken vanmorgen 9 uur richting de wijnvelden waar we overheerlijke rode en witte wijn hebben gedronken en de specialiteit van Bolivia, Singani ( een op een cognac gedestileerde, gemaakte wodka ) wat een alcohol percentage van 40 procent heeft. Natuurlijk niet te vergelijken met de 95% wat ze in Tupiza drinken maar wat 100% lekkerder is om te nuttigen.. Uiteindelijk hebben we heerlijk locaal gegeten met onze gids die de grootste verhalen had over zijn tijd dat hij de persoonlijke beveiliger van Sadam Hussein is geweest (in het Spaans). Jaja we gaan met zekerheid vooruit!!
We plakken er nog een paar rustige dagen in Turija aan vast waarna weer door zullen reizen naar Chili!
Tot snel lieve mensen!!
-
08 December 2012 - 23:12
Lies:
De foto's op de zoutvlakte zijn geweldig! Ik lees dat jullie HEEL VEEL indrukwekkends hebben gezien en beleefd. Is toch mooi mee genomen bij zo'n reis :p
Lekker blijven doen zodat wij van dat moois kunnen lezen!
liefs tante Lies -
09 December 2012 - 10:05
Thijs:
Zo gaat i goed! -
09 December 2012 - 10:36
Mama:
Prachtige foto's ook op je facebook, en heerlijk om te lezen. Blijven genieten he :) dikke kuzzzzzzzzzzzzzz mama -
09 December 2012 - 11:04
Martijn:
Hey vriendjes, wat een geweldige foto's vooral die van de zonsopgang ;-) -
09 December 2012 - 11:41
Vero:
Super gave fotroo's!!Jullie zien er goed en ontspannen uit!!Blijf zo doorgaan!!X -
09 December 2012 - 11:58
Paulus:
Super vette foto's die met die hoed vind ik echt geweldig!!!
Mooie verhalen leuke mensen, genieten.
sjonge jonge jonge ;-)
enjoy!!
-
09 December 2012 - 14:33
Leon Veldhoen :
Hoi luitjes,
Wat een prachtige verhalen allemaal, echt te gek zeg julli kom ogen
Tekort volgens mij! Geniet geniet en geniet zo veel mogelijk
To snel x sleetje -
09 December 2012 - 14:33
Leon Veldhoen :
Hoi luitjes,
Wat een prachtige verhalen allemaal, echt te gek zeg julli kom ogen
Tekort volgens mij! Geniet geniet en geniet zo veel mogelijk
To snel x sleetje -
09 December 2012 - 16:16
Marieke En Arian:
Leukleuk.om weer vehaaltje te lezen..echt lachen die foto's;) ziet er echt prachtig uit zeg..
Liefs arian en marieke -
09 December 2012 - 20:45
Trudy Koster :
fantastisch wat jullie al hebben meegemaakt! Je moet ook heel wat risico"s nemen.
Maardat maakt het ook extra spannend! Veel geluk gewenst op jullie verdere trip.
Be careful, God bless you.
groet van Trudy Koster
-
10 December 2012 - 13:24
Margriet:
Hallo daar,wat weer een mooie belevenissen daar in dat Zuid-Amerika...toppie!
Die foto's zijn idd prachtig en dat verhaal over die zilvermijn is ook niet misselijk. Mooi dat jullie zoveel
bekijken en ervaren!
Knuz Margriet X. -
10 December 2012 - 16:19
Brenda:
Wat een verhalen weer!! Super om te lezen, en die foto's op FB zijn echt gaaf!! Dikke kus -
16 December 2012 - 21:13
Ineke:
Leuk om al jullie nieuwe belevenissen te lezen.
