Het is en blijft Ghana

Vrijdag 9 Oktober

Werd het tijd dat ik mezelf ging dwingen om uit te zoeken wat ik nu verder met mijn reis wil. Dit is zo'n onwijs raar gevoel doordat ik hier 3 maanden lang een heel leven heb opgebouwd waardoor ik me nog niet goed kan zetten tot mijn vertrek. Toch komt het al aardig dichtbij en zal ik die stap moeten nemen.

's middags had ik dan ook mijn laatste les in Wa Yiri. Het was erg gezellig maar heel dubbel. Ik heb nog niet het gevoel dat ik weg kan.. dit mede doordat ik laat ben begonnen met de lessen door de zomervakantie. Gelukkig wordt alles wel overgenomen en blijven de lessen doorgaan wat weer voor continuiteit zorgt voor de kinderen.

's middags hadden we bij Caatore afgesproken met de Canadesen waarna ik bij Eric ben gaan eten aangezien Marjolijn en Dominique in Mole zaten

Zaterdag 10 Oktober

Ik heb vandaag een grote donatie voor Child support gepint. Het geld is heel goed terecht gekomen en besteed aan onderwijs, studieboeken en schoolkleren voor de kinderen. Ik ben mijn lijstje vergeten dus volgende keer laat ik precies weten waar jullie donatie heen is gegaan! Ze waren er echt super blij mee en ik moest jullie namens Childs Support, hartelijk danken voor de gulle donaties! De rest van het geld (ja, dat is nog niet alles) doneer ik waarschijnlijk aan een koelkast aan aan eten en drinken voor de kinderen maar dit regel ik verder bij mijn thuiskomst. Child support heeft voor bepaalde uitgaven vast inkomsten zoals het salaris voor de moeders etc. Hier is het eten en drinken geen onderdeel van waardoor Eric dit vaak uit eigen zak moet betalen aangezien Child Support nog een relatief kleine organisatie is. Het laatste deel van jullie donatie wil ik daarom aan eten voor de kinderen spenderen en waarschijnlijk (nu er eindelijk electriciteit is) aan een koelkast maar hier is Eric nog voor aan het rondkijken naar de mogelijkheden.

's middags ben ik lekker in het zonnetje, met een boek bij Caatore gaan zitten aangezien ik toch vrij was. Dit zorgde voor hele rare blikken en verschillende Ghanezen kwamen naar me toe om te vragen of ik vitamine D te kort had, ziek was of wel helemaal 100%. Dit hield ik dan ook maar een half uurtje vol en toen moest ik noodgedwongen weer in de schaduw gaan zitten!! Erg jammer want het is natuurlijk wel de bedoeling dat ik bruin terug kom en naast de Ghaneze hier blijf ik altijd wit.

's Middags kwamen Dominique en Marjolijn terug uit Mole bij me zitten en zo hebben we weer lekker genoten van onze vakantie. Waarna we lekker bij Ailams zijn gaan eten en ik 's avonds eindelijk mijn planning heb gemaakt voor mijn reis. Het wordt Tamale en via yendi en bimbilla (het oosten) naar beneden.

Zondag 11 oktober

Ik heb direct besloten maandag maar te vertrekken aangezien ik er toch wel tegenop keek. Dus werd het tijd om Eric in te lichten die erg verbaasd op keek van deze verassende wending. Ik moet dan wel alles vandaag rond krijgen waardoor het nog lichtelijk stressen werd hier in Ghana. S middags bus kaartje gaan kopen waar ik te horen kreeg dat de bus vol zat dus dat ik een dag langer moest wachten tot vreugde van Eric want op zondag is de winkel dicht waar hij altijd zijn afscheids cadeautje haalt. 's avonds had ik mijn afscheidsetentje bij Upland waarvoor ik ook Pastoor Dan en Andrews uit heb genodigd. Etentje was erg gezellig maar hetbij vullen Ghanezen gewoon erg weinig aan. Ze komen voor het eten en hangen daarna verveeld op hun stoel of vragen of ze mogen vertrekken. Waardoor ze niet echt een positieve aanvulling op de avond gezelligheid vormen maar wel prettig dat ik zo even afscheid van hen heb kunnen nemen. Deze avond kreeg ik ook te horen dat het dus geen doen was om via Tamale naar het oosten te gaan en dat daar niets te beleven is dus weer wordt mijn reis omgegooid en moet ik mijn plannen wijzigen voelt al helemaal normaal!

Maandag 12 Oktober

Ben ik de laatste dingen rond gaan maken voor mijn vertrek. Ik heb een buskaartje gekocht voor Komasi en verder heb ik nog geen planning gemaakt! Ik kijk lekker waar ik terecht kom en zie wel waar ik zin in heb. De rest van de ochtend lekker niets gedaan. We zijn bij Mammy's Kitchen gaan luche en nog even de stad in gegaan waar we op de markt zijn beland. Hier kreeg alles een hele rare wending aangezien Dominique 's ochtends van de buurvrouw een haan moest kopen aangezien deze naar de begravenis van haar 'broer' moest en deze niet kon betalen. Nu we een Haan hebben bij het Hostel was het ook wel leuk hier een kip bij te kopen en heel toevallig waren we natuurlijk op de markt. Uiteindelijk gingen we naar huis met een kip wat weer heel veel verbaasde gezichten van ghanezen opleverde aangezien we alles op de fiets doen en Marjolijn met een kip in haar hand en een zak mais achterop ( die open was gescheurd en daardoor een heel spoort achterliet)naar Caatore fietste!!

Na caatore waar toevallig Eric en Jan ook zaten door naar huis gefietst en ons even opgefrist voor een drankje bij Wa Yiri. Eric had flesjes fris geregeld en ik had nog een afscheids cadeau en een cadeautje voor de gemotiveerdste leerling. Het was super fijn om nog even op deze manier afscheid te kunnen nemen. De kinderen waren helemaal opgetogen en genieten volop van de electriciteit door 's avonds leuke dingen te gaan doen als dansen, spelletjes en hun huiswerk. Ik kreeg een hele lieve afscheidsbrief van Eric namens Child support. De kinderen inclusief alle anderen die bij Child support betrokken waren hebben een lief verhaaltje in een album geschreven. Natuurlijk werd de avond afgesloten met het emotionele lied van de kinderen die nu nog meer indruk op mij maakte dan de vorige keer. Nu is echt het moment daar dat ik ze niet meer zie en dat voelt erg definitief. Eric gaf al aan dat het even moeilijk is maar dat je met goed gevoel terug kunt denken aan al het goede werk wat ik hier heb gedaan en de mooie ervaringen. Nu ga ik weer verder met mijn leven en staat er nog een mooie reis te wachten dus dat deed me goed.

Dinsdag 13 Oktober

Kreeg ik een wake up cale van Moos om half 5. Half 6 kwam Eric mij ophalen om naar het busstation te brengen. Rond de klok van half 7 vertrok deze eindelijk en begon mijn reis. Om 1 uur kwam ik in Komasi aan en 2 uur lag ik uitgeput op het bed van mijn guesthouse. Daar heb ik Miranda Besseling gebeld uit Avenhorn die hier vrijwilligerswerk doet. Deze kwam mij oppikken en samen zijn we even Komasi rond gelopen en uit eten geweest. "s avonds lekker optijd te bed. En de rest van de week moet nog een beetje invulling krijgen! Ik houd jullie op de hoogte..

liefs Anneke