Veel te laat en toch optijd..

Maandag 21 September
Tijd begint al pittig hard te gaan maar ben hier zo langzamerhand gehecht geraakt aan het mooie weer en het niets hoeven en alles mogen! Hierdoor kan ik mezelf ook nog niet voorstellen dat ik weer in ons koude kikker landje zit.
De dagelijkse Wa Yiri middagen gaan rustig door en verlopen top! Haal er veel voldoening uit en de kinderen kijken er wonder boven wonder ook nog naar uit! Dat zou ik Nederland heel anders zijn naar een hele dag school maar ja, This is Ghana he!
Vandaag was Dominique jarig dus ze namen ons mee uit eten naar Upland. Van te voren waren we nog bij Caatore een borrel gaan doen en hebben we hem zijn cadeaus gegeven. Een fles whisky en zaklamp, die hier onmisbaar is met al de keren Light of per week! En aangezien het ’s avonds echt pikke donker is en ze hier niet aan straatlantaarns doen! Hij was zwaar jaloers, evenals vele anderen, op mijn mijnwerkers zaklamp (van Bert gehad!) die ik op mijn hoofd kan dragen tijdens het fietsen! Het enige nadeel is dat ik er zwaar belachelijk uit zie maar dat weerhoud evengoed de ghanezen niet jammer genoeg!
Bij Upland hebben we kaarsjes op zijn eten laten zetten die we die middag bij Foka hadden gekocht, we hadden doorgegeven dat ze deze in zijn eten moesten zetten en aan moesten steken. Ze keken al vreselijk raar en bij het opdienen van het eten bleek dat ze geen idee hadden waar het voor diende. De kaarsjes zaten zonder de standaartjes in zijn eten gedropt en stonden niet eens aan! Hehe maar het ging natuurlijk om het gebaar hé.
Na Upland zouden we naar Jamboree gaan een openlucht kroeg hier in Wa waar een groot feest zou zijn aangezien het Suikerfeest was. Ik borg al een paar dagen mijn camera, geld en telefoon goed op en ging niet in mijn eentje de deur uit, omdat het overval gehalte deze periode flink toeneemt aangezien de mensen hier geen geld hebben en het Suikerfeest wel groots willen vieren. ’s Avonds besloten we een potje te gaan pokeren wat zo goed beviel dat we uiteindelijk niet weg zijn gegaan. Daarentegen hebben we de hele aaf en nacht zitten kaarten waarbij we bij gebrek aan fiches maggie blokjes, kaarsjes, batterijen, tampons, damstenen en kroonsteentjes gebruikten.
Dinsdag 22 september was ik niet echt vooruit te branden maar moest ik van alles regelen als water halen, wat jammer genoeg niet gewoon blijft stromen uit de kraan. Sleutels bij laten maken voor Dominique en Marjolijn, maar bij aankomst kreeg ik te horen dat dat niet mogelijk is hier in Wa, dan moet je of naar Accra of je moet gewoon een heel nieuw slot op je deuren laten zetten waarbij je 6 sleutels krijgt wat volgens mij nog beter te realiseren is. Postkantoor waarbij ze 6 gleuven in de muur hebben en je in één van die gleuven je post moet stoppen. De tekst boven de gleuven is niet te lezen dus ging maar navragen waar ze in moesten waar ik te horen kreeg dat het dus niets uitmaakt want het valt allemaal in één en dezelfde bak aan de andere kant! Etc. Dus ik dwong mezelf maar wat te gaan doen. ’s Middags bij Wa Yiri ging het echt top met lesgeven, ze beginnen het helemaal te snappen wat een top gevoel geeft. Daarna zijn we naar Alams gegaan wat een Ghanees restaurantje is waar je heerlijk kan blijven zitten de hele avond. Nog even langs het internet café gegaan om de reacties te lezen van mijn ellenlange verhaal maar ik las gelukkig geen geklaag :)
Na het biertje toe, in het Hostel, is er iets niet helemaal goed gegaan waardoor ik barste van de energie, stront vervelend werd ( dan weten velen het wel ) en lol had om alles, wat slapen onmogelijk maakte dus heb ik Dominique overgehaald een filmpje te gaan kijken, wat uiteindelijk Badman werd :)
Woensdag 23 September zijn we de stad ingegaan om inkopen te doen wat hier zoveel tijd in beslag neemt dat je er eigenlijk de hele morgen mee bezig bent dus om 1 uur kwamen we zwaar verbrand terug en waren we uitgeput. Na de lunch gingen Marjolijn en Dominique naar Eric waardoor ik alleen opgescheept zat met de watchman die me voorstelde aan zijn ‘zus’. Meetal als je voorgesteld wordt aan iemand, willen ze iets van je. In dit geval vertelde die zus dat haar man was overleden en dat ze in haar eentje voor 6 kinderen moet zorgen. Waarna de grote vraag kwam; of ik niet 2 kinderen wilde nemen en voor ze wilde zorgen. Zulk soort verhalen zette je wel ff met 2 benen op de wereld, welke moeder geeft nu 2 kinderen weg, dan moet je wel pittig met geldzorgen zitten. Ik weet dan ook niet precies wat te doen, aan de ene kant denk ik die hebben hulp nodig, maar ik kan ze het niet bieden en er zijn zoveel mensen die hulp nodig hebben hier in Ghana je kan maar een klein deel helpen en dat doe ik al door vrijwillig in een kinderhuis te gaan werken en geld te doneren. Ik heb de moeder moeten zeggen dat ik ze niet kan helpen en dat als ze echt hulp nodig heeft ze bij Eric op een beter adres is. Eric zit dan wel vol, maar kan ze wel wijzen naar een instantie hier die voor kinderen opkomt. Wat betreft weet hij meer van de ghaneze werkwijze en wegen naar hulpverlening in zoverre het hier al is.
Vervolgens ben ik naar Wa Yiri gegaan voor de lessen waarna we lekker thuis pannenkoeken zijn gaan bakken in het donker! Het geeft wel een heel leuk effect als je met je zaklapje aan het koken ben aangezien het hier weer eens light off is.
Donderdag 24 September startte de dag met de maandelijkse vergadering waarbij de moeders, vrijwilligers en Eric en Dan aanwezig zijn. Wonder boven wonder begon deze precies om 10 uur en was bijna iedereen aanwezig. De vergaderingen zijn hier interessant aangezien het geleidt wordt door een van origine Westerse (die wel langzaam ghaneze trekjes heeft ontwikkeld). Jij krijgt wel elk project een update van de werkzaamheden, hoe het loopt, wat er moet gebeuren en hoe het met de geld zaken zit. Ook heb ik kunnen vragen hoe het voor de moeders is om Dan in te lichten wanneer kinderen zich misdragen. Ik vroeg of het voor hen net zo vreemd voelt als voor mij waarbij ik tot de conclusie kwam dat de moeders ook problemen ervaren maar niet omdat ze zich een verader voelen o.i.d. want zei vinden dat het hun eigen fout is dat ze zich hebben misdragen maar ze ervaren wel problemen doordat ze niet serieus genomen worden wanneer ze een ander het vuile werk (stokslagen) op laten knappen. De kinderen verliezen op deze wijze hun respect voor de moeders wat natuurlijk niet goed is.
Na de vergadering ben ik naar huis gegaan om snel te lunchen. Laurence (schilder) kwam langs om mijn stick die hij had geleend omdat ik foto’s voor hem had gemaakt terug te brengen. Hierbij had hij ook de mededeling dat hij (de stick) heel vreemd deed en dat hij de foto’s er niet vanaf heeft gekregen aangezien hij ongelofelijk heet scheen te worden waardoor hij hem niet meer vast kon pakken. Nadat hij weg is gegaan ben ik het dan ook direct gaan checken waar ik tot de conclusie kwam dat hij mijn stick met al mijn 600 foto’s! heeft gesloopt en op een één of andere manier door heeft laten branden. Zwaar gefokt heb ik hem ge-sms’t en gezegd dat hij wordt bedankt waarna hij me 2 dagen lang om de paar uur belde of ik thuis was want hij wou graag langskomen. Ik had bij Becky al navraag gedaan over de ghaneze wijze van deze situaties en zei vertelde dat hij dan zijn excuses aan komt bieden maar het waarschijnlijk niet kan betalen.
Het was weer tijd om naar Wa Yiri te gaan maar mijn hoofd stond hier echt niet naar! Was pittig gefokt en had wel wat anders aan mijn hoofd. Bij Eric aangekomen kreeg ik natuurlijk te horen (wijze raad) : ‘en? Wat leer je hier nu van?’ net of ik dat mezelf al niet afgevraagd had!! Ghaneze moet je nooit vertrouwen!! Maar ja wie was degene die mij in het begin vertelde dat ik Laurance wel kon vertrouwen??? (ja, dat bedoel ik) maar ja hier leer ik weer van! Ik had eigenlijk gehoopt dat je hier goedkoop een nieuw sticky op de kop kon tikken maar ik geloof dat deze hier nog duurder zijn dan in Nederland want voor 4 gb betaal je hier 105 cedi wat gelijk staat aan 52 euro en ik had een stick van 8 dus dan zou Laurence 210 Cedi armer zijn wat hij natuurlijk niet heeft! Dus ik heb er nu tijdelijk één van Jan geleend en ben heel wat geld achter de wagen..
Bij Wa Yiri konden ze ook weinig goed doen, Ruth was ziek en ik probeerde het zo goed mogelijk te laten verlopen tot dat Lydia (één van de kinderen, waarmee eigenlijk altijd wel wat is) begon te klagen over de manier van lesgeven. Ze vertelde dat het helemaal niet gaat zoals normaal op school en dat wij het heel anders doen als Ruth etc. Ik heb haar verteld dat het logisch is dat ik het anders doe aangezien ik geen Ghanees ben en dat ze morgen weer bij Ruth de ghaneze vragen kan stellen en heb haar verder genegeerd.
Vrijdag 25 September begon Lydia meteen haar beklag naar Ruth wat ik niet echt begreep en niet tof vond. Ze liep Eddie ook op te stoken die ineens begon te klagen en te zeggen dat ze dit niet op school krijgen en dat het anders gaat etc. Ik baalde der onwijs van en kreeg t gevoel dat ik eigenlijk 3 maanden voor piet snot les heb lopen geven en dat ze het helemaal niet waarderen terwijl ik wel beter weet. Ik heb Eddie gevraagd of hij ziek wordt van extra informatie.. waarop hij begon te lachen en ‘nee’ antwoorden, dus ik vroeg wat dan het probleem was, als ze op school Ghaneze lessen geven en wij het ze makkelijker maken door bepaalde truckjes aan te leren als staartdelingen en vermenigvuldigen onder elkaar, zodat ze niet te hoeven tellen wordt het voor hen toch alleen maar makkelijker, waar hij het wel mee eens was. Wat wel belangrijk is natuurlijk is dat hij de lessen wel heel leuk vindt dus dat heb ik nog even voor de zekerheid nagevraagd. 5 minuten later dat Lydia nog steeds haar beklag deed begon Eddy ghanees te praten en Lydia keek ineens heel erg verbaad, verontwaardigd en begon daarna onwijs hard te lachen dus ik vroeg aan Eddy wat hij zei maar hij had dus al mijn wijze woorden herhaald! Toch kreeg ik aan het einde van de les een briefje met de boeken die Lydia wenste te hebben om beter te kunnen leren…
’S middags hadden we afgesproken bij Caatore wat eindigde in een top avond! We ontmoette daar 4 Canadese waarmee we de hele avond bleven borrelen wat pittig snel ging. Nadat we weg waren gegaan was ik achterop bij een Ghanees gesprongen (die ik overigens niet kon) en zijn we de stad door gecrost om eten te zoeken maar alle toko’s waren al gesloten dus hebben we maar crackers gegeten als avond eten. Aan het eind van de avond waren we dan ook geite blauw, reed Marjolijn de goot en ging op haar plaat en fietsten we moeizaam naar huis om daar biertje toe te doen. Ik was van plan om pannenkoeken te gaan maken maar het meel dat ik op tafel had gezet zat binnen een paar minuten bij Dominique in zijn haar wat uitte in een groot voedselgevecht. Een uur later was al het gooibare gegooid en het huis omgetoverd in een landschap van kerrie, meel gemixt met water en ei wat een zwaar goor effect geeft. Onder het genot van een biertje hebben we nog eventjes gedanst waarna we maar zijn gaan douchen en te bed zijn gegaan. Om de volgende dag met een goeie kater wakker te worden.

Zaterdag 26 September moesten we het hele huis schoonmaken en was pas echt het resultaat te zien van onze actie!! Het hele huis stinkt naar Kerrie en we moeten alles schoonmaken maar hebben niet veel tijd want Eric belde al dat we boodschappen gingen doen want ’s middags zou het te heet zijn. Toen hij ons op kwam halen keek hij even vreemd op en Jan noemde het een studenten huishouden :) terwijl we toen al het grootste deel op hadden geruimd.. Na de boodschappen zijn we snel naar huis gegaan om onze kleren te wassen en het huis weer in orde te maken. Waar ik erachter kwam dat ik met mijn dronken kop mijn witte kerrie broek en mijn roze shirt samen in een bak met water had gestopt waardoor mijn broek nu ook roze was :) Samen met Dominique hebben we op onze knieën de hele vloer geschrobd, dus ik had mijn lesje wel weer geleerd!! 3 uur stond Eric weer voor de deur om ons mee te nemen naar een meeting over aids waar ik helemaal geen zin in had aangezien ik bang was dat het op z’n Ghanees zou gaan en dat bleek. 3 uur zou het beginnen en uiteindelijk startte het half 5. De meeting ging nergens over en begon met veel zingen waarna we alle genodigden persoonlijk werden bedankt waarvoor we onze namen op een briefje moesten schrijven en ze deze op ging lezen. Vervolgens gingen ze weer zingen en bidden en begonnen 2 belangrijke mannen over gedoneerd geld en vroegen ze Eric die op het podium was uitgenodigd wat hij ging doneren voor een volle zaal. Op deze wijze was het gênant om niets te doneren wat eigenlijk heel vreemd is want organisaties onderling moeten elkaar toch steunen in hun werkzaamheden en elkaar juist geen geld aftroggelen. Vervolgens kwamen te flesjes fris op tafel en de crackers want zonder dat komt er niemand opdagen wat ik dit geval toch niets uit had gemaakt want wij waren de enige die op de uitnodiging waren ingegaan. Waarna ze weer gingen zingen en ze verder gingen met een drama voorstelling wat echt nergens over ging en waarvan ik de toevoegende waarden echt niet zie behalve dat de tijd pittig wordt gerekt. Tijdens de drama voorstelling zijn we weggegaan en zijn we richting Upland gereden om te eten aangezien het al half 7 was geweest.
“s avonds ben ik lekker op tijd te bed gegaan maar van slapen kwam niets want ik heb de hele nacht op en naast de wc gezeten. Volgende dag ging het niet veel beter , aangezien Marjolijn jarig was hadden we een barbecue georganiseerd dus ik was de hele middag bezig met eten bereiden. Ik kon verder zelf niets binnenhouden maar zolang ik niets at ging het goed. ’s Avonds toch maar mee gegaan naar Eric omdat we het daar zouden houden en ik heb ook gewoon geprobeerd te eten maar een paar uur later moest ik noodgedwongen naar huis en zat ik weer op mijn vast plekje..
Maandag 28 September ging het een stuk beter maar kon nog steeds niet eten waardoor ik zwaar slap ben en aan de O.R.S zit wat een zout oplosmiddel is om je vochtgehalte op pijl te houden. Ik heb verder de hele dag rustig aan gedaan maar aangezien Dominique en Marjolijn ook een rustdagje hadden heb ik mij goed vermaakt.

ps. om jullie nog gerust te stellen over de foto's, ik had het grote geluk dat deze nog op de computer van Dominique stonden aangezien deze nog niet toe was gekomen aan het wissen ervan! Lucky me and Laurence :) hehe

Top al jullie berichtjes op de site, blijf ze sturen en over 4 weekjes kom ik jullie gezellig weer opzoeken!!