Colombia

Jeetje wat vliegt de tijd, reeds aan het aftellen en al lang en breed in het noorden. Maar laat ik beginnen waar ik gebleven was; in het midden van Colombia. Salento was een prachtig, rustig en karakteristiek dorpje met houten deurtjes als ramen, veel kleuren en gezelligheid. Rondom Salento is prachtige natuur met veel groen, hoge bergen en prachtige rivieren. We zijn hier een paar dagen blijven hangen en hebben gekozen om het laatste deel van de reis niet te overhaasten maar alleen de plaatsen uit te kiezen, die echt nog wat toevoegen aan onze veelzijdige ervaringen! In Salento zijn we een dag naar ‘cosa Vedere’ gereisd, een natuurpark wat bekend is om zijn prachtige natuur, super snelle, gif groene; ‘colibri humming birds’, en gigantische palmbomen. Hiermee overdrijf ik gigantisch niet! Mike is net een klein vlekje geworden op de foto en bijna niet meer te herkennen! Ik zal eens kijken of ik er een rood rondje om heen kan zetten zodat jullie niet te lang hoeven te zoeken.

Naast de prachtige natuur en de ‘witte’ stranden is Colombia bekend om de koffie plantages en productie en aangezien deze coffeeholics in deze hele reis nog geen knap kopje koffie hebben gedronken vonden wij het een goed idee om daar eens een kijkje te gaan nemen. Het blijkt dat alle ‘goede’ producten geëxporteerd worden, waardoor de mindere kwaliteit over blijft. Toch is het ons nog gelukt om een zakje ‘knap’ spul te bemachtigen; nu alleen nog een automaat vinden! Daarnaast schijnt het dat ze uiteindelijk veel producten weer terug kopen van andere landen, om toch hun winkels te voorzien van kwaliteitsproducten, dus ja.. waar blijft die logica?

Vanaf Salento zijn we naar Medellin gereisd, wat nog een grotere opgave was dan we hadden verwacht. De Koffieboeren in de gehele omgeving zijn namelijk in staking vanwege de lage lonen en blokkeren daarom de wegen. Niemand weet precies wat er gaande is en om welke wegen het gaat waardoor niemand je ook kan vertellen of je wel/niet op je bestemming kan komen. Resultaat: iedereen probeert het toch, en de wegen staan hele dagen helemaal vast. Om 18.00u halen ze de blokkering weg, waarna het nog een geruime tijd duurt voordat je zelf door kan rijden maar uiteindelijk kom je wel op je bestemming aan.

Medellin is de tweede grootste stad van Colombia en de geboorteplaats van Pablo Escobar. Medellin was in de jaren tachtig volop in de ban van het drugskartel onder leiding van Pablo Escobar en had te maken met veel geweld en criminaliteit wat het reizen hier een lange tijd onmogelijk maakte. Waar in Medellin aan het eind van de jaren tachtig van de twintigste eeuw gemiddeld 4000 moorden per jaar gepleegd werden, is de stad sindsdien een stuk veiliger geworden en zijn de criminaliteitscijfers spectaculair gedaald. Medellin is een grote toeristen stad geworden waar veel toeristen afkomen op de interessante geschiedenis. Het verschil tussen rijk en arm is gigantisch, enerzijds grote slobbenwijken en anderzijds de grootste en mooiste gebouwen, bedrijven, auto’s en clubs. Omdat Pablo Escobar stal van de rijke Verenigde staten en dit deels stopte in de aanleg van sportvelden en in verbetering van de levensomstandigheden in de sloppenwijken van Medellín, heeft hij bij velen het imago van Robbin Hood. Zelfs ruim 20 jaar nadat hij door de politie op 44-jarige leeftijd werd doodgeschoten, ook al nam het moorden in de stad direct na zijn dood rigoureus af.

3 maart vlogen we van Medellin naar Santa Marta, wat met de bus een hele nacht zou duren. Zolang ze hier niet weten dat je buitenlander bent, en je je vliegticket die je online bestelt in de supermarkt betaalt, kan je vanaf 20 euro het land door vliegen. We gaan ons niet meer wagen aan oncomfortabele bus ritjes maar gaan de luxe toerist uithangen! We zijn 2 dagen in Santa Marta gebleven wat een kleine stad is tegen de caribische kust aan. Jammer genoeg is de kust er niet op gemaakt om op het strand te hangen en is de zee te woest om daar lekker te dobberen dus besloten we om de volgende dag lekker naar Taganga te gaan, een klein hippie dorpje 5 minuten van Santa Marta af waar je wel lekker aan het strand kan liggen. Dit lukt ons nu al 9 dagen, al is het meer de schaduw waar wij ons settelen om niet als kreeftjes ons hostel weer te betreden. Mike heeft in de afgelopen dagen zijn duik licentie gehaald en is officieel gemachtigd op de open wateren te betreden! Hij heeft dit kunnen doen in ‘Tyrona national park’ aan de caribische kust. Een goede combinatie van prachtige natuur en de onderwaterwereld. Ik ben dag mee gegaan om rond te snorkelen en ’s avonds zijn we daar op het privé strandje van de organisatie, in de caban blijven slapen in hangmatjes. Aangezien we de enige waren hadden we dit romantische oord met zonsondergang en een rood wijntje helemaal tot onze beschikking.

Verder zijn we een dag naar ‘Minca’ geweest naar een kleine waterval. We hadden ons laten vertellen dat deze zeker de moeite waard was om nog te bezoeken, maar na de gigantische hike bleek het tegendeel. Toch was het goed dat we weer een keer in beweging kwamen, want verder komen we weinig meer uit onze stoel, al moet ik zeggen dat we het eigenlijk wel een beetje verdiend hebben; deze ‘vakantie’ aan het einde van een inspirerende en actieve reis.

Nog 8 volle dagen te gaan, over 10 dagen landen we in Nederland! Het zal even wennen zijn maar we kijken er zeker ook wel weer naar uit! De aankomende dagen zullen we nodig hebben om vanaf Taganga naar Cartagena te gaan met een tussenstop in Palomino. Van Cartagena vliegen we de 20e naar Bogota, de hoofdstad van Colombia en de 21 vliegen we vanaf Bogota naar Madrid, van Madrid naar Londen en van Londen uiteindelijk naar Nederland waar we de 22e aankomen!

Tot snel lieve mensen…

ps. foto's volgen snel, als we beter toegang tot internet hebben.