Michael ‘The mayo man’.
Door: Mike en An.
Blijf op de hoogte en volg Anneke
12 Februari 2013 | Ecuador, Baños
Michael ‘The mayo man’.
We zitten allang in Ecuador waar de dagen zo vol zitten met leuke zelfgeorganiseerde activiteiten dat we te lang geen update meer hebben gegeven! Het blijkt dat we de trip in de goede volgorde hebben gepland en eindigen als het goed is met mooier weer, grotere feestjes, mooiere stranden en nog meer activiteiten!
Gebleven bij kuuroord en surfersparadijs Mancora in het noorden van Peru. Zwembadje voor de deur, hangmatje tot onze beschikking kleine blokhutjes van riet en op een minuut afstand van de zee. Het kan dan ook niet anders dan dat we hier even een tijdje zijn blijven hangen. ´s Avonds heerlijk in de hoofdstraat barbecueën, waar de gezelligheid tot in de late uurtjes doorgaat in de barretjes en clubs. De volgende dag hebben we zelf een barbecue georganiseerd en zijn we de hele dag met het klaarmaken van het eten bezig geweest. Jaja zelfs Mike. Dit pakte super leuk uit, want iedereen had weer andere culinaire hoogstandjes klaar gemaakt.
Zaterdag de 26e zijn we lekker uit eten gegaan en wat een lol hebben we gehad.. Michael kreeg namelijk de mayonaise niet uit het flesje (omdat het tuutje verstopt zat). Natuurlijk drong dat niet direct door en moest hij dit even uittesten op mijn bord. Twee seconden later, net op het moment dat de muziek stil viel, klonk er een gigantische knal. Wat bleek… Het dopje was eraf gesprongen en wij waren ondertussen omgeturnd in twee mayo monsters. Drie tafels verder, op de muur en op andere gasten was de mayonaise zelfs terug te vinden. Zelfs de serveerster zat eronder besmeurd.. Van alle kanten kwamen hulptroepen aangerend met dweiltjes en servetjes maar het was echter een hopeloze zaak om alles schoon te krijgen. Mijn gerecht was niet meer eetbaar en onze kleding was rijp voor een goede nachtelijke duik, in de zee ;)
De volgende dag zijn we reuzen schildpadden gaan bekijken op een uurtje afstand van Mancora. Prachtige beesten maar jammer genoeg zijn ze niet lang genoeg boven water waardoor goede foto’s maken bijna onmogelijk is. Wonder boven wonder waren we die avond wel weer gewoon welkom in hetzelfde fijne restaurantje en werden we ook nog met open armen ontvangen… Hoe noemde hij Mike ook alweer, hehe, ohhh jaaa.. ‘hola mi amigo de Mayo’! Deze avond verliep gelukkig een stuk kalmer en is het gebleven bij een biertje die over de tafel heen rolde. Zo kunnen we nog wel wat dagen vertoeven aan het strand.
De 29e stond Ecuador op het programma, maar ook dat ging weer eens niet volgens verwachting. Ik merkte dat ik wat last had van reismoeheid. Moe van alle onverwachte dingen, chaos, onzekerheden en onduidelijkheden. Nederland mag dan wat ‘over gestructureerd’ zijn, ik blijk er nu toch wel heel erg aan gehecht. We werden op een andere bus gezet, dan we hadden geboekt. Die dropte ons, na een paar uur rijden, bij een ander busstation met een ticket die volgens onze denkwijze niet klopte, maar de man die ons dit ticket gaf, had duidelijk geen zin om het uit te leggen. Na de 4e keer op klemmende toon vragen om een juist ticket zij hij: ‘ja in de volgende bus’. Afwachten dus. Dit kwam uiteindelijk allemaal vanzelf weer goed en de volgende ‘crappy’ bus dropte ons uiteindelijk om 5 uur ‘s ochtends in Loja, waar we met wéér een andere bus bij onze bestemming aankwamen: Vilcabamba. Ligt tegen het National park aan. Bekend om zijn relaxte karakter, vele zwembaden, hott-tobs, massage mogelijkheden, hippies, etc. Perfecte backpackers hang-out, bleek toen we bij ons guesthouse aankwamen. Een schattig klein huisje, dicht aan de rivier, een eigen keukentje en voor de deur een kleine veranda met een hangmatje. Heerlijk om even afstand te nemen van de zuid Amerikaanse chaos, alleen konden we hier maar 2 nachten verblijven doordat iemand anders al een reservering had gemaakt. De volgende dag zijn we een tracking gaan doen door het reservaat en hebben we ’s middags een nieuw hostel gevonden, inclusief zwembad, hot-tob en hangmatjes. Goed vooruitzicht! Jammer genoeg kwamen we er bij aankomst de volgende dag achter, dat de hot-tob, toch niet zo hot was en het zwemwater en de douches nog veel kouder! Hmm… jammer, maar toch hebben jut en jul, heerlijk kunnen genieten in de tuin, op het schommelbankje. Het was dat het dekentje niet nodig was en we onze opa en oma slippers niet mee hadden, anders hadden we dit zeker gebruikt. Fijn hè, zo’n huiselijk gevoel..
We zijn alweer in februari aangekomen en merken dat we moeten gaan plannen. Er is nog veel te doen en te zien, maar de tijd begint een limiterende factor te worden. We zijn de 2e doorgegaan naar Baños (inderdaad, ook de toiletten in Zuid-Amerika heten baños), bekend om zijn extreme sporten. We zijn hier uiteindelijk erg lang gebleven. Vervelen doe je hier niet snel kwamen we achter, aangezien het in een klap alweer de 12e is. Er is zoveel gebeurd dat ik even terug moet denken wat we allemaal gedaan hebben. Baños is één grote party place, we zitten dus goed voor de carnaval en gelukkig waren hier ook nog hostels te vinden. Rondom het stadje heb je tal aan sportieve en relax-mogelijkheden voor activiteiten.
We zijn begonnen met een verrassende ochtend van abseilen door watervallen. We dachten eigenlijk dat we kanoën hadden geboekt, maar door een misvatting van de receptioniste gingen we erg verrassend abseilen. Dit bleek een geweldige, super spannende en glibberige ervaring. Daarnaast waren de vooravonden voor carnaval verreweg van saai en ontmoette je elke avond weer nieuwe mensen die de groep waarmee we gingen stappen groter en gezelliger maakte. Nadat we rond hadden geroepen dat we van de brug af wilde springen, hebben we 3 dagen de moed bij elkaar moeten sprokkelen om dit ook daadwerkelijk te gaan doen. Deze drie dagen hebben we gebruikt om onszelf heerlijk te verwennen met massages, hot tubs en sauna’s. Reizen is soms zo zwaar!! Het bungy jumpen gaf een ware kick. Al lopende richting de brug, voelde je de adrenaline en spanning toenemen die je er uiteindelijk in één grote sprong, al schreeuwend uitgooide!
Tijdens de carnavalsdagen was het hier één grote chaos met veel water, schuim en drank. Het stadje is helemaal volgeladen met mensen die zelfs op de straat slapen, omdat hostels overboekt zijn. De feesten beginnen al tegen het middaguur en gaan tot laat in de nacht door. Beladen met schuimwapens gingen we de straat op, waar we al snel in een letterlijk ‘doelwit’ veranderde en er een groot schuimgevecht los barste. Geweldige dagen!
10 februari zijn we lichtelijk vermoeid gaan wild water raften. Raften ging ditmaal helemaal goed en zonder gebroken peddels en heelhuids hebben we het einde van de rivier gehaald. De gids die wij op deze trip hadden, ging ’s avonds gezellig mee uit eten en stappen. Waar uiteindelijk de deal uit voortvloeide om de 11e een privé les wild water kanoën te doen. Hiervoor heb je eigenlijk een training nodig van een paar dagen om weer boven water te komen op het moment dat je kano omslaat.. We maakte alleen de grote fout om hem te veel drankjes te schenken wat ervoor zorgde dat hij natuurlijk niet kwam opdagen. Dammnn…. Daar ging onze les en welkom ‘luie dag’.
Het wordt tijd dat we doorreizen richting de kust. We kunnen het ons eigenlijk niet veroorloven om hier te lang te blijven hangen en dagen te moeten inleveren van de mooie, heldere, blauwe, zonnige Colombiaanse kust! Morgen vertrekken we daarom naar Guayaquil om te kijken of we naar de Galápagos eilanden kunnen gaan. Hopelijk lukt dit, maar zo niet dan gaan we door naar Montañita, aan de kust van Equador.
liefs Mike en An
We zitten allang in Ecuador waar de dagen zo vol zitten met leuke zelfgeorganiseerde activiteiten dat we te lang geen update meer hebben gegeven! Het blijkt dat we de trip in de goede volgorde hebben gepland en eindigen als het goed is met mooier weer, grotere feestjes, mooiere stranden en nog meer activiteiten!
Gebleven bij kuuroord en surfersparadijs Mancora in het noorden van Peru. Zwembadje voor de deur, hangmatje tot onze beschikking kleine blokhutjes van riet en op een minuut afstand van de zee. Het kan dan ook niet anders dan dat we hier even een tijdje zijn blijven hangen. ´s Avonds heerlijk in de hoofdstraat barbecueën, waar de gezelligheid tot in de late uurtjes doorgaat in de barretjes en clubs. De volgende dag hebben we zelf een barbecue georganiseerd en zijn we de hele dag met het klaarmaken van het eten bezig geweest. Jaja zelfs Mike. Dit pakte super leuk uit, want iedereen had weer andere culinaire hoogstandjes klaar gemaakt.
Zaterdag de 26e zijn we lekker uit eten gegaan en wat een lol hebben we gehad.. Michael kreeg namelijk de mayonaise niet uit het flesje (omdat het tuutje verstopt zat). Natuurlijk drong dat niet direct door en moest hij dit even uittesten op mijn bord. Twee seconden later, net op het moment dat de muziek stil viel, klonk er een gigantische knal. Wat bleek… Het dopje was eraf gesprongen en wij waren ondertussen omgeturnd in twee mayo monsters. Drie tafels verder, op de muur en op andere gasten was de mayonaise zelfs terug te vinden. Zelfs de serveerster zat eronder besmeurd.. Van alle kanten kwamen hulptroepen aangerend met dweiltjes en servetjes maar het was echter een hopeloze zaak om alles schoon te krijgen. Mijn gerecht was niet meer eetbaar en onze kleding was rijp voor een goede nachtelijke duik, in de zee ;)
De volgende dag zijn we reuzen schildpadden gaan bekijken op een uurtje afstand van Mancora. Prachtige beesten maar jammer genoeg zijn ze niet lang genoeg boven water waardoor goede foto’s maken bijna onmogelijk is. Wonder boven wonder waren we die avond wel weer gewoon welkom in hetzelfde fijne restaurantje en werden we ook nog met open armen ontvangen… Hoe noemde hij Mike ook alweer, hehe, ohhh jaaa.. ‘hola mi amigo de Mayo’! Deze avond verliep gelukkig een stuk kalmer en is het gebleven bij een biertje die over de tafel heen rolde. Zo kunnen we nog wel wat dagen vertoeven aan het strand.
De 29e stond Ecuador op het programma, maar ook dat ging weer eens niet volgens verwachting. Ik merkte dat ik wat last had van reismoeheid. Moe van alle onverwachte dingen, chaos, onzekerheden en onduidelijkheden. Nederland mag dan wat ‘over gestructureerd’ zijn, ik blijk er nu toch wel heel erg aan gehecht. We werden op een andere bus gezet, dan we hadden geboekt. Die dropte ons, na een paar uur rijden, bij een ander busstation met een ticket die volgens onze denkwijze niet klopte, maar de man die ons dit ticket gaf, had duidelijk geen zin om het uit te leggen. Na de 4e keer op klemmende toon vragen om een juist ticket zij hij: ‘ja in de volgende bus’. Afwachten dus. Dit kwam uiteindelijk allemaal vanzelf weer goed en de volgende ‘crappy’ bus dropte ons uiteindelijk om 5 uur ‘s ochtends in Loja, waar we met wéér een andere bus bij onze bestemming aankwamen: Vilcabamba. Ligt tegen het National park aan. Bekend om zijn relaxte karakter, vele zwembaden, hott-tobs, massage mogelijkheden, hippies, etc. Perfecte backpackers hang-out, bleek toen we bij ons guesthouse aankwamen. Een schattig klein huisje, dicht aan de rivier, een eigen keukentje en voor de deur een kleine veranda met een hangmatje. Heerlijk om even afstand te nemen van de zuid Amerikaanse chaos, alleen konden we hier maar 2 nachten verblijven doordat iemand anders al een reservering had gemaakt. De volgende dag zijn we een tracking gaan doen door het reservaat en hebben we ’s middags een nieuw hostel gevonden, inclusief zwembad, hot-tob en hangmatjes. Goed vooruitzicht! Jammer genoeg kwamen we er bij aankomst de volgende dag achter, dat de hot-tob, toch niet zo hot was en het zwemwater en de douches nog veel kouder! Hmm… jammer, maar toch hebben jut en jul, heerlijk kunnen genieten in de tuin, op het schommelbankje. Het was dat het dekentje niet nodig was en we onze opa en oma slippers niet mee hadden, anders hadden we dit zeker gebruikt. Fijn hè, zo’n huiselijk gevoel..
We zijn alweer in februari aangekomen en merken dat we moeten gaan plannen. Er is nog veel te doen en te zien, maar de tijd begint een limiterende factor te worden. We zijn de 2e doorgegaan naar Baños (inderdaad, ook de toiletten in Zuid-Amerika heten baños), bekend om zijn extreme sporten. We zijn hier uiteindelijk erg lang gebleven. Vervelen doe je hier niet snel kwamen we achter, aangezien het in een klap alweer de 12e is. Er is zoveel gebeurd dat ik even terug moet denken wat we allemaal gedaan hebben. Baños is één grote party place, we zitten dus goed voor de carnaval en gelukkig waren hier ook nog hostels te vinden. Rondom het stadje heb je tal aan sportieve en relax-mogelijkheden voor activiteiten.
We zijn begonnen met een verrassende ochtend van abseilen door watervallen. We dachten eigenlijk dat we kanoën hadden geboekt, maar door een misvatting van de receptioniste gingen we erg verrassend abseilen. Dit bleek een geweldige, super spannende en glibberige ervaring. Daarnaast waren de vooravonden voor carnaval verreweg van saai en ontmoette je elke avond weer nieuwe mensen die de groep waarmee we gingen stappen groter en gezelliger maakte. Nadat we rond hadden geroepen dat we van de brug af wilde springen, hebben we 3 dagen de moed bij elkaar moeten sprokkelen om dit ook daadwerkelijk te gaan doen. Deze drie dagen hebben we gebruikt om onszelf heerlijk te verwennen met massages, hot tubs en sauna’s. Reizen is soms zo zwaar!! Het bungy jumpen gaf een ware kick. Al lopende richting de brug, voelde je de adrenaline en spanning toenemen die je er uiteindelijk in één grote sprong, al schreeuwend uitgooide!
Tijdens de carnavalsdagen was het hier één grote chaos met veel water, schuim en drank. Het stadje is helemaal volgeladen met mensen die zelfs op de straat slapen, omdat hostels overboekt zijn. De feesten beginnen al tegen het middaguur en gaan tot laat in de nacht door. Beladen met schuimwapens gingen we de straat op, waar we al snel in een letterlijk ‘doelwit’ veranderde en er een groot schuimgevecht los barste. Geweldige dagen!
10 februari zijn we lichtelijk vermoeid gaan wild water raften. Raften ging ditmaal helemaal goed en zonder gebroken peddels en heelhuids hebben we het einde van de rivier gehaald. De gids die wij op deze trip hadden, ging ’s avonds gezellig mee uit eten en stappen. Waar uiteindelijk de deal uit voortvloeide om de 11e een privé les wild water kanoën te doen. Hiervoor heb je eigenlijk een training nodig van een paar dagen om weer boven water te komen op het moment dat je kano omslaat.. We maakte alleen de grote fout om hem te veel drankjes te schenken wat ervoor zorgde dat hij natuurlijk niet kwam opdagen. Dammnn…. Daar ging onze les en welkom ‘luie dag’.
Het wordt tijd dat we doorreizen richting de kust. We kunnen het ons eigenlijk niet veroorloven om hier te lang te blijven hangen en dagen te moeten inleveren van de mooie, heldere, blauwe, zonnige Colombiaanse kust! Morgen vertrekken we daarom naar Guayaquil om te kijken of we naar de Galápagos eilanden kunnen gaan. Hopelijk lukt dit, maar zo niet dan gaan we door naar Montañita, aan de kust van Equador.
liefs Mike en An
-
13 Februari 2013 - 00:38
Arjan:
Errug vet hoor! Zo veel maanden op reis en dan nog steeds feesten en doen wat je wilt doen! Leuk dat jullie zo genieten van het avontuur. Galapagos schijnen echt prachtig te zijn dus duimen dat dit lukt! Veel plezier verder!!! :) -
13 Februari 2013 - 01:08
Marjon:
Het heeft inderdaad ff geduurd voor een nieuw verslag. maar deze is dan ook wel weer uitbundig. Gelukkig genieten jullie nog volop. Maar An je ga toch geen heimwee krijgen naar het goed geregelde Nederland? voor je het weet zit je er weer middenin en krijg je al weer kriebels voor de volgende reis.
Dus nog heel veel fun en grandiose ervaringen. Liefs Marjon -
13 Februari 2013 - 13:44
Trudy :
prachtig al die mooie verhalen, ik merk dat je eigenlijk tijd te kort hebt, zoveel is er nog te beleven.
geniet nog van de komende tijd, kijk uit naar je volgende verhalen.
groetjes trudy -
13 Februari 2013 - 14:47
Cees Bakker:
Komen jullie nog wel terug als ik deze verhalen allemaal lees begrijp ik dat jullie wel willen blijven in dat paradijs. Ik moet wel zeggen dat ik hier ook best tevreden ben in ons kneuterige landje
-
13 Februari 2013 - 15:01
Margriet:
Hallo lieve luitjes, fijn dat het allemaal zo goed gaat, en het carnaval in Zuid Amerika meemaken is natuurlijk ook een extra toppertje! Goed om lekker te relaxen tussen al die spannende activiteiten door.
En die mayo, ach dat is vast heeeel goed voor je huid! Wel een hele goeie actie, Mike hoort er zo helemaal bij he... Blijf genieten en dikke Knuz X.
-
13 Februari 2013 - 16:36
Paulus:
SJONGE JONGE met hoofdletters!!
Hoe cool al die verhalen. Te veel en om te onthouden, te mooi om te vergeten.
Die carnaval verhalen wil ik graag nog eens uitgebreid horen, en ik mag hopen dat ullie foto's hebben gemaakt van het mayo moment, want zelfs zonder foto's moest ik hardop lachen.
Geniet ervan want voordat je het weet ben je weer aan het werk in dit gestructureerde land.... Ik weet hoe het voelt....
Mike je wordt gemist want vanavond eet ik alleen met Tinus.
Ik had ook graag voor jou gekookt. -
13 Februari 2013 - 16:52
Mama:
hoi jongelui,
Mooie verhalen en ik ga maar niet meer in op het abseilen want dat weet je natuurlijk al......blijf genieten he beter iets minder zien dan dat je er te snel doorheen racet. Dikke kuzzzzzzzzzzzzzzz
-
13 Februari 2013 - 20:13
Ineke:
Hallo Mike en An,
Wat een geweldige avonturen beschrijf je weer, ik heb genoten. Wat beleven jullie veel. En wat de Mayo-man betreft:hij mag blijven, hij past in de familie!
Dat jullie echt gedurfd hebben om te springen! Goed hoor. Ik zou op de rand al de zenuwen hebben, maar op de foto's te zien zijn jullie in volle overgave gesprongen! Wat een belevenis....
Maar goed dat jullie af en toe relaxen tussen het feestgedruis door.
Geniet van de laatste weken, die zijn om voordat je het weet. Blijf nog maar ff lekker in het mooie weer want hier is het koud, winderig en er ligt nog sneeuw, het wordt de komende dagen glad door dooi, maar de sneeuwklokjes bloeien al, zo langzamerhand wordt het toch een beetje lente.
Wij hebben met elkaar een leuk weekje wintersport gehad, maar een weekis snel om!
Lieve groetjes ook van Wolter. -
13 Februari 2013 - 21:53
Lies:
Hoi levensgenieters! Het blijft zo leuk om alles te lezen, ook al vind ik sommige dingen wel erg spannend hoor....ook al ben ik maar een tante! Maar ik lees wel het plezier erin!
Liefs tante Lies -
13 Februari 2013 - 22:00
Joyce:
Gaaf zeg hoor weer om zo jullie verhalen te lezen!
Ik vind het al stoer genoeg om straks weer de zwarte piste af te gaan in Oostenrijk!
Enjoy & Relax... !
X -
14 Februari 2013 - 16:48
Lia:
Hee hee, lieverds, heb je nu TOCH je sprong gewaagd, he? Dat wilde je al zoooo lang...Wat geweldig, dat jullie zoveel te zien en doen hebben. 'k Hoop ontzettend, dat het lukt om nog naar de Galapagos eilanden te gaan, 't schijnt supermooi te zijn daar...en zoniet, genieten is het belangrijkst!!! Heerlijk om jullie verhalen te lezen, moest erg lachen om je mayo-man, hihi, echt wat voor Michael...Heel veel liefs van ons beiden, dikke kusssss van Lia -
20 Februari 2013 - 18:51
Wendie:
Wat een belevenissen allemaal zeg! Wat een leuke ervaringen.
Nog heel veel plezier daar
x wen
